dappere poging tot definiëren

In alle boeken en artikelen over autisme die ik lees, wordt geworsteld met het geven van een heldere, alles omvattende definitie van wat autisme nou precies ís. Niemand weet ook waarom 1 tot 2 procent van de bevolking autistisch is en 98 tot 99 procent niet.

Op de website van de Nederlandse Vereniging voor Autisme wordt een dappere poging tot definiëren gedaan: “Autisme is de verzamelnaam voor gedragskenmerken die duiden op een kwetsbaarheid op de volgende gebieden: sociale interactie, communicatie, flexibiliteit in denken, bewegen en handelen, zintuiglijke prikkelverwerking en het filteren en integreren van informatie.”

Maar dan is autisme dus een verzamelnaam. En ik heb autisme. Ik heb dus een verzamelnaam.

Probleem 2 is dat als ik zeg dat ik moeite heb met sociale interacties en communicatie, dat niet-autisten dan beginnen te roepen dat zij óók wel eens moeite hebben met sociale interacties en communicatie. In die zin kun je beter een gebroken been hebben, echt niet dat iemand dan zegt: “Mijn been is soms óók een beetje gebroken.”

Wetenschappers doen al jaren intensief onderzoek naar autisme, lees ik, “maar desondanks is nog altijd onbekend wat autisme nou precies is”. Dat vind ik niet erg bemoedigend. Liever had ik gewild dat wetenschappers al jaren met de pet gooien naar het doen van onderzoek naar autisme. Dan was het allemaal hún schuld.