binnenzee

Vanwege familieomstandigheden rijd ik de afgelopen dagen steeds dezelfde route, over land dat vroeger een binnenzee was.

Soms fantaseer ik dat de tijd ineens zeventig jaar wordt teruggedraaid en ik me meters onder de baren bevind.

‘Geen paniek,’ zou ik mezelf toebijten, op een moment dat er alle reden is voor paniek. Er zijn nog geen mobiele telefoons in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw, anders had ik ChatGPT kunnen raadplegen (‘Zet binnen- en buitenverlichting aan voor oriëntatie en zichtbaarheid,’ ‘Maak eerst uw eigen gordel en dan die van anderen los’).

Dit fantaseer ik terwijl ik over de snelweg rijd, over land dat een zee zonder water is. Dat we de gordel loskrijgen, een zijraampje stuktikken, bovenkomen, naar adem happen en er later om lachen.