Op de socials woedt een discussie over alternatieve manieren om vast te stellen of iemand autisme heeft.

Alleen, alleen, alleen.

Gisteren zou er een pakket bezorgd worden. Zit toch de hele tijd in je achterhoofd: vandaag komt ’t.

Als je je voortdurend alleen voelt, kun je niet de hele tijd zeggen dat je je alleen voelt.

Ik wil nergens bij horen, maar ook door niemand worden uitgestoten.

Soms zit ik in een situatie en denk ik: was het maar anders.

Het liedje The Night Has a Thousand Eyes gaat eigenlijk over vreemdgaan, maar bij de titel denk ik aan de demonen die me bezoeken als de rest van de wereld op één oor ligt.

Ik verval. Natuurlijk verval ik. Iedereen, alles vervalt.

Derde dag griep en het is alsof ik me net voor de top van een heuveltje bevind.

Mail van Meta, het privacybeleid is geüpdatet.

Ik heb een verslavingsverleden maar ook een heden.

Ik deed een mindfulnessoefening. Gelegen op mijn rug met mijn handen gevouwen als een dode.

Ik mocht even een tijdje niet eten. Eerst moest mijn lichaam al het reeds verorberde voedsel verwerken.

Kranten lees ik niet. Of wel, maar zonder iets op te slaan.

In een vakantiehuis houd ik een maatbeker in handen.

Als ik straks op mijn sterfbed lig, zal ik denken aan hoeveel tijd ik in mijn leven heb besteed aan dingen opladen.

Ik zit op een cursus mindfulness. Het moeilijke vind ik dat er tijdens de oefeningen vragen worden gesteld die onbeantwoord blijven.

Regelmatig krijg ik te horen dat ik wat losser moet worden.

Ik zit op een cursus mindfulness. Op zich was mijn mind altijd al full, alleen dan van stress.

De afgelopen week zat ik niet-werkend aan het ontbijt. Niet-werkend maakte ik een wandeling.