blue inge

Ik kan me niet met de hond langs het Amsterdam-Rijnkanaal begeven of per pont het IJ oversteken zonder te kijken naar de namen van schepen.

Victoria, lees ik op een voorsteven, en dan denk ik aan momenten in mijn leven waarop overwinningen gloorden. Vertrouwen, staat op een andere boeg, en ik spreid mijn armen en roep ik-geef-me-over tot wie het maar wil horen. Energie, en ik voel me als herboren.

Gisteren zag ik vanaf het Buiksloterveer een rijnaak langsvaren genaamd Blue Inge. In de stuurhut stond een vrouw aan het roer en inderdaad: ze keek niet blij.