globetrotten

Op de heenweg had ik gezien dat de oprit naar de snelweg die ik zojuist verlaten had was afgesloten en dus nam ik me stellig voor om op de terugweg de routeplanner aan te zetten die me via een alternatieve route naar huis zou leiden maar op de terugweg zei de routeplanner dat ik rechtdoor richting de snelweg moest terwijl langs de weg op matrixborden stond aangegeven dat ik linksaf moest en de omleiding moest volgen en secondenlang twijfelde ik over wat ik moest doen waarna ik toch maar de matrixborden volgde en op het moment dat ik dat deed wist dat ik de verkeerde keuze had gemaakt maar ik troostte me met de gedachte dat ik dat gevoel óók zou hebben gehad als ik de aanwijzingen van de routeplanner had gevolgd (want dat is wat er gebeurt als je een keuze maakt: je kiest het andere niét) al was het moeilijk dit niveau van mildheid vast te houden toen ik even verderop in de file stond en een halfuur later nog geen meter was opgeschoten en toen ik veel veel veel later eindelijk thuis was wist ik dat vandaag eigenlijk geen dag was geweest om te reizen en dat ik beter thuis had kunnen blijven en mijn ogen had kunnen sluiten om door mijn kamer te globetrotten als Xavier de Maistre.