hondenbak

Vanochtend las ik dat prins Harry met het schrijven van zijn autobiografie “grip probeert te krijgen op zijn eigen narratief”. Ik hoor mensen steeds vaker dat woord gebruiken, narratief, als synoniem voor verhaal.

Mensen zeggen ook niet meer hoe ze tegenover iets staan, maar hoe ze zich tegenover iets “verhouden”. Taal is een virus dat gemakkelijk overspringt. Voor je het weet krijg je op je sterfbed niet de vraag of je bang bent voor de dood, maar hoe je je tot je naderende levenseinde verhoudt.

Harry vertelt in zijn boek hoe hij tijdens een ruzie met zijn broer naar de grond werd geduwd en dat de hondenbak onder zijn rug brak. Alles wat hij in en over zijn boek vertelt zal ik vergeten, behalve dat.