kill your darlings

Iemand overwoog een cursus creatief schrijven bij me te volgen. Ze wilde meer weten over het redactieproces en begon over kill your darlings.

‘Dat is heel belangrijk,’ beaamde ik. ‘Kill your darlings, ja. Kill ze allemaal. Maar weet je, dan komen ze er eigenlijk nog goed van af. Laat ze eerst lijden. Folter ze, gesel ze!’

Ik sloot mijn ogen en vervolgde: ‘Breek een voor een hun ledematen! Bind ze aan een rad voor de genadeslag! Bind de armen en benen elk aan een afzonderlijk paard en drijf ze met een zweepslag uiteen! Graaf ze bij eb tot aan de nek in in het zand en wacht tot het vloed wordt! Smeer ze in met honing en leg ze op een nest met vleesetende mieren! Verzwaar hun lichamen met loden gewichten en haal ze tergend langzaam in de lengterichting onder de kiel van een schip door. Kiiiiiilll!!!!! Kiiiiiilll!!!!! Kiiiiiilll!!!!!’

Toen ik mijn ogen weer opende, was de aspirant-schrijver vertrokken. Ook nooit meer wat van gehoord.