peepshow

Vanaf nu woon ik ergens anders. Vanuit mijn werkkamer heb ik uitzicht op een muur. Veel mensen kijken liever uit op straat of op de natuur. Ik niet. Omdat er buiten behalve de muur niets te zien is, kan ik me helemaal concentreren op het schrijven.

Al is het niet helemaal waar dat er niets te zien is. Steeds ontdek ik op de muur tegenover me nieuwe vlekjes, butsjes, onregelmatigheden. Zelfs een diepe deuk, ik fantaseer over hoe die ontstaan is. Mogelijk wilden de bewoners vóór me iets zwaars naar boven takelen. Een wasmachine, die als een sloopkogel heen en weer is gaan zwaaien.

Dat ik nergens op uitkijk betekent ook dat niemand op mij uitkijkt. Niet dat er nou zoveel te zien is, ik zit gewoon te tikken. En als ik niet tik zit ik te lezen. Zou mijn werkkamer een peepshow zijn, dan werd ik omringd door snurkende voyeurs.