salinger

Het komt regelmatig voor dat ik denk: ik stap eruit. Niet uit het leven, wel uit dit leven.

Ik reageer niet meer op verzoeken, publiceer niets meer, ga een soort van op in rook. Mogelijk gaan mensen me zoeken, maar ik ben dan ook weer niet moeilijk te vinden. J.D. Salinger leefde ook gewoon in Cornish, New Hampshire. Hij deed alleen de deur niet open als je aanbelde.

Het fijne aan uit dit leven stappen, is dat ik werkelijk kan ophouden met doen alsof. Ik hoef niet meer te vragen aan mensen hoe het gaat en dan gespeeld geïnteresseerd het antwoord aanhoren. Of zoals Salinger schreef in The Catcher in the Rye: “I am always saying ‘Glad to ’ve met you’ to somebody I’m not at all glad I met. If you want to stay alive, you have to say that stuff, though.”

Dat laatste geldt niet langer als je eruit stapt. Of dat me bevalt, om uit dit leven te stappen, weet ik pas als ik het doe. De vraag is of ik het ga aankondigen. Gewoon de stekker eruit trekken is sjieker. Maar ik wil wel dat mensen me gaan missen. Als niemand doorheeft dat ik uit dit leven stap, kan ik er net zo goed in blijven.