tijd maken

Ik wil nog even iets kwijt over alle mensen die mij lieve berichten sturen, via allerlei kanalen: dank jullie wel.

Ik lees alles, maar reageer lang niet overal op. Dat komt doordat ik niet tegen oppervlakkigheid kan. Als ik op straat iemand tegenkom kan ik ook geen kletspraatje houden. Ik voer meteen een écht gesprek, wat vaak veel te intens is voor de gelegenheid, maar ik heb ook een alternatief in de aanbieding: dat we helemaal niét met elkaar praten. Alleen maar even knikken.

Als iemand een lief bericht stuurt kan ik niet reageren met een geprefabriceerd antwoord: “Beste ____, dank voor je reactie.” Mensen sturen mij beslist geen standaardberichten, hoe zou ik ze dan een standaardreactie kunnen terugsturen?

Soms sturen mensen een heel lang bericht. Ik wil dan niet heel kort reageren. Ik wil ook niet schrijven: “Helaas ontbreekt mij de tijd om net zo'n lange brief terug te sturen.” Want heel veel mensen hebben de tijd niet om mij te schrijven, maar ze doen het toch.

Ze maken er tijd voor. Dat waardeer ik, alleen kan ik geen tijd maken. Ik kan wel verhalen maken en gedichten. Ik kan sfeer maken. En courgettesoep. Maar tijd: nee.

Ik reageer nog liever niét dan dat ik een standaardreactie of korte kennisgeving terugstuur. Liever niets dan nep. Maar nóg liever zou ik in zeeën van tijd ronddobberen. De volte voelen van de overvloed.