verval

Ik verval. Natuurlijk verval ik. Iedereen, alles vervalt. Bloemen bloeien, bloeien uit. Bladeren ontspringen, verkleuren, verpulveren. Een lichaam volgroeit en gaat dan haperen, piepen, kraken. Niet dat ik al tachtig ben, ben vierenvijftig, maar ik voel het zoals je de lente kunt ruiken in maart.

Handen die beven, vingers die kromtrekken, haar dat zo dun wordt dat je de schedel ziet. De schoonheid daarvan, zeker als je het van binnenuit ervaart. Als een embedded journalist reis ik in mijn lichaam mee van begin tot eind.

Vorige
Vorige

negenhonderdachtennegentig

Volgende
Volgende

griep