Vanochtend werd een reportage op de radio ruw onderbroken omdat er een spookrijder was gesignaleerd op de A4 van Amsterdam richting Den Haag. Automobilisten werd aangeraden niet in te halen, rechts te blijven rijden, de tegenligger met lichtsignalen te waarschuwen.

Gisteravond laat een rondje door de donkere polder gaan lopen om mijn demonen onder ogen te komen. Ze leveren altijd, dit in tegenstelling tot engelen.

Ondanks het mooie weer heb ik niet de vrolijkste week in mijn bestaan en op het balkon gaan zitten hielp ook al niet: er stonden twee bakken gevuld met oude, kruimelige aarde en onkruid, die mijn gemoedstoestand leken te verbeelden.

Ik schreef een boek over de jaren zeventig en tachtig en maakte een afspeellijst met liedjes uit die tijd. Vandaag kwam ‘Cherish’ van Kool & The Gang voorbij.

Verpakkingen waarop staat gemakkelijk te openen krijg ik nooit open. Misschien raak ik juist door de aanprijzing in paniek.

Ik krijg de kriebels van cadeaukaarten. Sowieso vanwege de pincode achterop, waar een laagje overheen zit en kras ik die weg, dan kras ik ook de code weg.

Gisteravond het Songfestival gekeken, shout-out naar S10. Ik kijk sinds ik me kan heugen: met de haartjes nat in pyjama op de bank, glaasje Raak-cola, chips van Smiths in een bakje.

Ooit stelde een psycholoog voor dat ik een week lang elke ochtend een wandeling zou maken, waarbij ik goed om me heen zou kijken en zou opschrijven waar ik blij van werd.

Er is een foto gepubliceerd van Sagittarius A, het zwarte gat in het centrum van de Melkweg, ‘ons’ sterrenstelsel zeg maar.

Ik was uitgenodigd om een masterclass te geven over het schrijven van verhalen, of misschien was het een training of een workshop. Op de vraag of ik nog iets nodig had, antwoordde ik: een beamer voor mijn powerpointpresentatie.

De roman Rigolettohof is voltooid, maar af en toe ga ik nog naar de bijbehorende playlist en druk ik op shuffle om te zien welk liedje er tevoorschijn komt. Vandaag: ‘If I Had Words’ van Scott Fitzgerald en Yvonne Keeley.

Er was iets waarvan ik hoopte dat het zou gebeuren. Samen met twee anderen werkte ik er hard aan om het te laten lukken.

In mijn podcast Nuchter sprak ik met schrijver Bernard Wesseling over zijn drankgebruik. “Ik heb het nu wel weer een beetje onder controle,” zegt hij.

Eten weggooien is zonde. Dat heeft mijn moeder me ingepeperd. Strikt gezien was ze nog van de oorlog: toen Nederland bevrijd werd was ze 1.

‘We cannot read the darkness,' schrijft Maggie Nelson in haar meesterwerk Bluets: een verzameling korte, kale teksten over liefde, verdriet en liefdesverdriet.

Gisteravond ging ik met mijn zoon naar de bios om de documentairefilm ‘Louis’ te zien.

Ik herken het zoeken naar comfort op de hoefvormige sofa in het gedicht ‘Ongeremd’ van de Antwerpse spokenworddichter Esohe Weyden.

Regelmatig sturen uitgevers me ongevraagd boeken toe. Het zijn meestal dichtbundels of debuutromans of publicaties over alcoholisme of autisme.

Ruim elf jaar na de schietpartij was er gisteren opnieuw veel politie op de been in en rond winkelcentrum De Ridderhof in Alphen aan den Rijn, vanwege ‘een dreigende situatie’.

Bij uitgeverij Opwenteling verscheen een poëzie-bloemlezing getiteld: 'Controversiële diersoort'. Ik heb maar 150 woorden, dus geen ruimte om de titel uit te leggen. Had ik die ruimte wel, dan had ik het niet gekund.