Als je gedichten schrijft en wilt dat ik ze lees, stuur ze dan niet naar erikjan@erikjanharmens.nl.

De bel ging. Altijd vervelend. Hond helemaal door het dolle. Baasje ook, maar dan vanbinnen.

Ik las een artikel over de ontploffende piepers in Libanon. Die zouden zijn geleverd door een onderneming in Boedapest die zich volgens de Kamer van Koophandel ‘met iedere denkbare bedrijfsactiviteit’ bezighoudt.

Ik had een korte broek aan met ondiepe zakken. Daarin gingen mijn huissleutels, mijn telefoon, de houder van mijn oortjes en het mapje met mijn pasjes.

Pas kreeg ik een ongevraagde e-mail over hoe je de hoeveelheid ongevraagde e-mail kunt reduceren.

Gisteren liep ik over de Javakade en iemand fietste voorbij en vroeg, zonder vaart te minderen: ‘Is dit de Javakade?’

Vroeger zat er nooit iets vast tussen mijn kiezen, nu voortdurend.

Ik had mijn vaste geurtje gekocht en er een sampletje bij gekregen. Die had ik vanochtend opgedaan en toen ik terugkwam van mijn wandeling drukte mijn geliefde zich tegen mij aan en zei: ‘Er is iets veranderd.’

Belangrijke dingen kan ik niet onthouden. Jaartallen bijvoorbeeld, wanneer leefde Beethoven?

Ik verzamel citaten uit mijn nieuwe boek die mogelijk op een T-shirt kunnen.

Altijd leuk om rapportages over je eigen geestelijk welzijn te lezen. Al is leuk het woord niet, ik bedoel eigenlijk: extreem confronterend.

Mensen vinden dat ik kort douch. Als ik met anderen in een huisje zit, zeggen ze het als ik met natte haren terug de gemeenschappelijke ruimte in loop: “Jij doucht kort!”

Het boek wás al af, toen bracht ik laatste wijzigingen aan en was het écht af. Nu heb ik de állerlaatste wijzigingen aangebracht en is het écht, écht, écht af.

Hier stond eerst een andere tekst. Maar deze is beter.

Ik hou van herhalingen. Ik hou van herhalingen. Ik hou van herhalingen.

Na de laatste drukproef van het nieuwe boek kwam de allerlaatste drukproef. Ook die ben ik weer minutieus gaan doorspitten.

Gisteravond stond mijn zoon Julian in de halve finale van het NK Poetry Slam. Poetry slams zijn wedstrijden gedichten voordragen. Het zijn afvalraces met een uiteindelijke winnaar en gisteren was Julian een van de winnaars.

Ik moet een rekening betalen. Daarbij horen een rekeningnummer en een betalingskenmerk.

Het zal trouwe lezers van dit blog niet verbazen, maar als iemand iets gevraagd wordt en antwoordt met: ‘Waarom niet?’ dan bedoelt hij dat bevestigend. Maar ik ga in mijn hoofd alle redenen opsommen waarom hij niét aan het verzoek gevolg zou kunnen of moeten geven.

Maandagochtend. De stad baadt in het zonlicht.