achterom

Vorige week gebeurde het al een keer en vanochtend weer: ik loop met mijn hond over straat en terwijl we vooruit lopen, kijkt zij achterom.

Naar een poes. Naar een andere hond. Naar een dwarrelende plastic tas. Serpentineresten van een kinderfeestje. Een jogger die zijn veters strikt.

Terwijl Nina achterom kijkt, lopen we door en komt ze in volle vaart in aanraking met een lantaarnpaal. Echt zo van: Kloenk!

Eerst weet ze niet wat er gebeurd is. Dan komt de pijn door en gaat ze enkele malen met haar poot over haar achterhoofd. Ik herinner me een Rennie-reclame van vroeger: ‘Wrijven helpt niet.’

Er zit een les in dit terugkerende voorval: je moet in het leven niet te veel achteromkijken.