deadline

Volgende week woensdag is het 1 juni en dat is de volgende deadline voor mijn boek. Deadlines zijn voor mij heel belangrijk. Het zijn mijlpalen, ik wil ze halen.

Deadlines geven structuur en duidelijkheid, je hebt iets om naartoe te werken. Als mijn uitgever tegen mij zegt: ‘Lever je binnenkort je manuscript in?’ dan knik ik en ga ik netflixen. Als mijn uitgever tegen mij zegt: ‘Je moet nu echt op korte termijn je manuscript inleveren!’ dan beloof ik dat ik dat zal doen en ga ik netflixen. Maar als mijn uitgever tegen mij zegt: ‘Je moet het op 1 juni inleveren’, dan ga ik aan het werk en stop ik pas met werken als het 1 juni is.

Ik ben niet zo’n zielenpiet die op 1 juni om 23:59 uur op send drukt. Dat vind ik amateurisme. Inleveren op 1 juni betekent: ergens voor de lunch op 1 juni. Een precies tijdstip wil ik daar niet op plakken, het is een gevoel.

Iets op tijd inleveren maakt me gelukkig: het is volbracht. Mijn uitgever weet dat en stuurt altijd meteen een berichtje terug: ‘Goed gedaan, ik ga lezen!’ Maar je hebt ook mensen die op zo’n moment niks laten horen. Die voor kennisgeving aannemen dat het is ingeleverd.

De ergsten zijn mensen die reageren met: ‘Dank, ik kom er nu even niet aan toe, maar ik zal er volgende week naar kijken.’ Dan was de deadline dus volgende week.