romancier

Voor wie denkt dat ik de hele dag blogs zit te schrijven, ik ben eigenlijk romancier. Ik ben ook goed in het bedenken van synoniemen; zo had ik in de voorgaande zin het werkwoord ‘schrijven’ al gebruikt, dus wilde ik niet ook nog schrijven dat ik eigenlijk romans schrijf. Want dan schrijf je twee keer ‘schrijf’ in één zin en dat is lelijk. Vandaar: romancier. 



Niemand gebruikt het woord ‘romancier’ nog, het ligt op het kerkhof weg te rotten tussen andere vergeten woorden. Ooit woonde ik op zijn uitnodiging een concert van Rob de Nijs bij in de schouwburg van Almere. Ik had van tevoren een verzoekje mogen doen en gekozen voor Foto van vroeger. Ergens halverwege de show stopte de muziek en zei De Nijs: “Het volgende liedje zing ik op verzoek van een vriendelijke poëet die ik heb leren kennen en die nu ook in de zaal zit…”

Ik moest me met beide handen vasthouden aan mijn theaterstoel. Sowieso omdat Rob de Nijs het ten overstaan van iedereen over mij had, maar ook dat hij mij een ‘poëet’ noemde. Na afloop heb ik ’m nog wel even verteld dat ik ook nog romancier ben.