zielloos

Soms heb ik nog geen idee wat ik ga bloggen. Ik houd mijn vingers boven mijn laptop als een pianist zijn handen boven de toetsen, sluit mijn ogen (alsof je daar inspiratie van krijgt), open ze weer en kijk wat er komt.

Soms is het resultaat niet helemaal naar mijn zin, maar dan publiceer ik het toch. Dat gaat dwars in tegen alles waar ik in geloof.

Ooit schreef ik samen met Ilja Leonard Pfeijffer een manifest, een van de standpunten was: nonchalance in de literatuur is een misdaad. Er zou wat mij betreft ook echt een straf op mogen staan: op plichtmatige poëzie, wankele romans, zielloze zinnen.

Zo’n adjectief als ‘zielloos’ bijvoorbeeld. Dat laat je toch niet stáán. Dat schráp je toch!