acht uur veertig

Ik lees een boek in het ov. Als tegengif tegen de filmpjes en flarden. Al die smartphones vol content. Fragment op fragment, niets heel. Niet te harden.

Ik lees een boek in het ov. Iets negentiende-eeuws, als tegenwicht. Een protest stil en iel. Dat niemand ziet, maar er daarmee niet niét is.

Protest zo stil. Hoe ik innerlijk gil. Als ik mijn lippen van elkaar zou doen en het geluid vrij baan zou geven, zou niemand het horen. Iedereen heeft schelpen op de oren.

Ik span me in om dingen in me op te nemen. Dat niet alles langs me heen gaat als douchewater. Ik kijk op mijn klokje, probeer in het nu te leven. Acht uur veertig. Acht uur veertig. Acht uur veertig. Acht uur veertig.