evaluatie

Na een lezing over hoe het is om een autismediagnose te krijgen, praatte ik na met een groepje mensen met net zo’n hoofd als het mijne.

We hadden het over emoties. Dat iedereen die maar heeft, de hele dag door. Dan voelt iemand weer dit en dan weer dat. Het gaat maar door.

Iedereen lijkt wat ie voelt ook zo goed te kunnen benoemen. Als de journalist die meteen na de finishlijn de hardloper een microfoon onder de neus houdt: ‘Wat voel je? Wat gaat er door je heen?’ Waarna de atleet dat ook echt meteen weet: ‘Ik ben zo blij.’ Of: ‘Ik ben zo trots.’

Iemand uit het groepje zei iets wat ik herkende. Hij zei: ‘Soms ben ik met mensen op stap en zeggen ze bij het afscheid nemen: dat was gezellig. Terwijl ik dat nog helemaal niet bedacht had, wat ik van de avond vond. Aan de evaluatie was ik nog niet toegekomen. Ik was het eerst nog aan het doen.’