houtje-touwtje

Gisteren zat ik in de trein en probeerde ik alle geluiden te verdragen. Het gekutkam van de mensen, de door merg en been snijdende hoge tonen uit de smartphones en daarbovenop een oerend harde hoge zoemtoon geproduceerd door de trein zelf. Miljoenen kost zo’n ding, maar wat blijft het toch houtje-touwtje.

Dat is het voordeel van al die ov-stakingen: niet al dat lawaai. Er is ook een nadeel: je komt nergens.