nou inderdaad ja

Ik hou ervan om ergens te zijn waar het stil is. Waar ik niet van hou, zijn mensen die die stilte gaan benoemen:

- ‘Lekker stil is het hier, hè?’

En dan is het dus niet meer stil. Als het bij die zeven nietszeggende woorden zou blijven, zou het tot daaraan toe zijn. Maar je moet er ook nog op reageren. Je kunt niet niets zeggen, je moet iets terugzeggen. Anders hangen de woorden daar maar, als een wiebelende kroonluchter boven de eettafel.

Je moet iets terugzeggen, liefst iets wat net zo nietszeggend is. Iets wat je niet in de mond wilt nemen, laat staan het eruit te laten ontsnappen. Maar de sociale code vereist het, dus je zegt het:

- ‘Nou inderdaad ja.’