uitgerekt

Als na een afspraak het moment is gekomen om dag te zeggen, zeg ik altijd gewoon: ‘Dag.’ Maar dat wordt wel eens als bot beschouwd.

Wat mensen willen dat ik zeg is: ‘Nou, da-hag! Tot de volgende keer hè? Was gezellig, ik bel je! Joe! Fijne reis terug! Wat zeg je? Ja, dat is goed, zal ik doen, jij óók de groetjes thuis! Is goeeeeeed! Oké, doe-doei! Joe-joe! Bye-bye! Tsjau-tsjauuuuuu!’

Waar dit allemaal op slaat, weet ik niet. Het is alsof mensen met lijm aan elkaar vastzitten en moeite hebben om van elkaar los te komen. Ze trekken, trekken, trekken. En rekken, rekken, rekken.

Tot het eindelijk klaar is, dan zijn ze uitgerekt.