Gisteravond laat reed ik naar Hilversum voor een radiointerview. Op de tegenovergestelde rijbaan zag ik allemaal zwaailichten.

Gisteren was ik in een ruimte vol mensen en ten minste drie van hen heetten Simone.

Op de radio is een reclame van schoonmaakbedrijf Raggers. Raggen betekent onder andere: ruw heen en weer bewegen, ik zie voor me hoe een vlek met een schuurspons wordt weggewreven.

Wanneer heb ik nou een religieuze ervaring? De laatste die ik me herinner was toen ik acht was en naast mijn vader in de kerk van Oosterland stond.

Als ik het druk heb verlang ik ernaar om het minder druk te hebben, maar heb ik het minder druk, dan verzin ik klusjes om me maar niet over te hoeven geven aan de ledigheid.

Ik moet even opschieten met dit blog, want mijn masseur wacht. Als ik er ben hoef ik niet te zeggen waar het vastzit, dat ziet hij zelf al.

Ik heb mezelf oordoppen cadeau gedaan die speciaal gemaakt zijn voor mensen die extreem gevoelig zijn voor geluid.

Gisteren moest ik op de foto voor de krant. De fotograaf vroeg: “Ga je graag op de foto?” “Ja en nee,” antwoordde ik. Dat is een antwoord dat ik steeds vaker geef op vragen.

In een volgend interview over mijn nieuwe dichtbundel ging het over de dunne lijn tussen gekte en normaalheid.

Ik werd geïnterviewd over mijn nieuwe dichtbundel, die volgende week verschijnt. De sympathieke journalist had gelezen over mijn punctualiteit en zei nu zo bang geweest te zijn om te laat te komen, dat hij iets te vroeg het café binnen was gelopen waar we hadden afgesproken.

Ik kom uit Alphen aan den Rijn, maar ben er niet geboren. Mijn wieg stond in Harderwijk. In de Alberdingk Thijmlaan en Joseph Alberdingk Thijm (1820-1889) was een dichter.

Gisteren schreef ik dat een auto stuk kan gaan en een band kan klappen, maar er kan nog veel meer stuk.

Een auto kan stuk gaan. Op de meest onhandige, ongunstige momenten. Midden in een tunnel kan de motor er ineens mee uitscheiden.

In een boeiend interview met David Remnick van The New Yorker, praat Salman Rushdie over zijn nieuwe boek en kijkt hij terug op de fatwa die al in 1989 over hem werd uitgesproken en wat er sindsdien verder is gebeurd.

Gisteren zou er een mannetje komen om de bel van de buitendeur te maken. Ik had een briefje opgehangen: “Bel stuk” en daarbij mijn 06-nummer.

Gisteravond ging ik vroeg naar bed, maar ik lag erbij als een plank. Totaal verstijfd, en hoe harder ik mezelf beval om te ontspannen, hoe harder het hout werd.

Ik haat columns die gaan over het schrijven van een column, en ik haat dus ook dit blog dat gaat over het schrijven van een blog.

“Verklaart” is met een d, maar daar wil je niet over piepen als je de uitslag van diagnostisch onderzoek krijgt. Verder nam ik aan dat als er stond: we kunnen concluderen, dat die conclusie ook daadwerkelijk getrokken ging worden.

Na nachtenlang slecht slapen sliep ik vannacht eindelijk weer eens een keertje goed. ‘Verkwikkend’, dat woord lag vanmorgen op mijn tong.

Ik luister graag naar de podcast Meeuwig praat met koks, waarin Manfred Meeuwig, de naam van de serie zegt het al, met koks praat. Ik kan op zich best koken, maar een expert ben ik allerminst en ik vind het heerlijk om mensen die er écht iets van weten te horen praten over ‘de mise en place’, ‘à la minute koken’ en het verschil tussen een fond en een glacé.