Gisteren zat ik lekker te graaien in m’n zak met Provençaalse mix, toen ik ineens iets los voelde komen in mijn rechterbovenkaak.

Ik ben een paar dagen in het buitenland én heb over twee weken de deadline van mijn boek. Daarom even geen blog.

Ooit bezochten mijn broer, mijn zus en ik de Bassie en Adriaan-tentoonstelling in Museum Vlaardingen en stond die clown daar ineens.

Zelden lukte het me in deze mate om een dichterlijke doordruk te maken van mijn brein.

Ik vond een oude agenda terug en zag dat de week van 6 tot en met 12 maart 1989 een drukke week was.

Er is veel wat ik niet begrijp. Veel daarvan boeit me geen bal, dat kan ik laten. Maar dan hou je nog veel over wat me wél interesseert, of wat ik zou moéten weten.

Elke keer als ik aan mijn boek werk, vallen mijn ogen dicht. Ik doe onnoemlijk veel powernaps, waarbij ik mijn ogen even helemaal sluit.

Ik liep over de Schellingwouderbrug en zag het brugwachtershuisje. Er zat verduisterende folie op de ramen, waardoor je de brugwachter bijna niet zag.

In haar column in NRC schrijft Karin Amatmoekrim vandaag over Mona Keijzer, die beweert dat Jodenhaat onderdeel is van de cultuur van islamitische landen.

Soms ben ik ineens heel rechts. Als voetbalsupporters zich misdragen, wil ik een bataljon ME’ers het vak in sturen dat aldaar naar hartelust in het rond gaat lopen meppen.

Ik liep langs het Amsterdam-Rijnkanaal, maar onderaan de dijk was nóg een pad. Dus ik de dijk af, die glibberiger bleek dan gedacht.

Twee toeristen liepen op me af: of ik wist waar de halte van bus 22 was. Al sla je me dood, antwoordde ik, maar dan in het Engels.

Ik had vier briefjes van tien. Die had ik los in de rechterzak van mijn trainingsjack gestopt, bij mijn telefoon. Handig.

Het internet in mijn nieuwe huis is ruk. In plaats van een medewerker van het kabelbedrijf de huid vol te schelden, probeer ik te accepteren dat iets soms wel werkt en soms niet.

Gisteren liep ik met Nina over straat, minding my own business. Twee mensen liepen recht op ons af, gedienstig deden we een paar stappen opzij.

James Salter schreef: ‘Weinig belangrijke boeken zijn geschreven met de bedoeling belangrijk te zijn. Ze zijn het geworden.’

Madame Bovary was volgens Gustave Flaubert een compleet verzonnen verhaal. ‘Ik heb er niets van mijzelf in gestopt,’ benadrukte hij in 1857 in een brief, ‘niets van mijn gevoel, niets autobiografisch.

Veel gereisd heb ik niet, maar wel meer dan mijn grootvader. Die werd geboren in Den Oever, groeide op in Den Oever en is er doodgegaan.

Alex Kroes, de teedee van Ajax, zegt zeventien uur per dag te werken. Ik heb advocaten en bankiers in mijn vriendenkring die zich ook op dat soort werktijden beroepen, maar het leeuwendeel van die tijd gaat op aan lunchen, in vliegtuigen zitten en brainstormen.

Elke dag loop ik langs het Amsterdam-Rijnkanaal. Het is het drukst bevaarde kanaal ter wereld.