Eerder deze week drukte ik op send en was het manuscript van mijn nieuwe boek niet meer in mijn handen, maar in die van de bureauredacteur.

Niet of nauwelijks geslapen vannacht. Ja, wat is het nou: niet of nauwelijks?

Sinds maart woon ik om de hoek bij een populaire zwemsteiger. Weer of geen weer, elke morgen trekken buurtbewoners er hun baantjes.

Gisteren om 14:16 uur drukte ik op send en nu is het manuscript voor mijn nieuwe boek uit mijn handen.

Ik schrijf elke dag een blog, behalve wanneer ik dat niet doe.

Vandaag is de laatste dag dat ik nog iets aan het boek kan veranderen.

Hoe het met me gaat kan ik afleiden uit de bananenpannenkoekjes die ik maak.

Soms verdwijnen goede dingen door ze te benoemen. Goede seks bijvoorbeeld kun je behoorlijk verkloten door bij elke aanraking van de ander een recensie te geven: ‘Wat een fijne aanraking is dat.’

Tot maart dit jaar woonde ik in een dorp net buiten de Ring. Elk jaar stemde de grote vakantie me somberder. Iedereen trok eropuit en alleen ik bleef achter.

Pas vroeg ik me af: waarom heet gebak gebak?

Nog een week en dan is mijn boek af. Dat wil zeggen: dan is het ‘persklaar’ en kan het naar de zetter.

De meneer van de verkeersinformatie zei dat er files stonden op en rond de A10 omdat ‘de Ring Amsterdam’ was afgesloten.

Ik had eerst geen zin om de reportage in NRC te lezen over het leven in een afkickkliniek in Weert.

Stoned ben ik. Niet van de hasj, maar van het hardlopen.

Ik word niet gelukkig van me de hele tijd afvragen of ik gelukkig ben.

Ik word niet gelukkig van de doos van Zalando openen en keurig opgevouwen kleding passen en daarna wat me niet staat proberen weer net zo keurig opgevouwen terug te leggen, wat nooit lukt.

Gisteren zat ik in een wachtkamer. Te wachten, want iemand die ik ken moest een medische behandeling ondergaan.

Er was een podcast die toevallig aanstond waarin iemand iets zei in de trant van: ‘gelukkig worden is een keuze.’

Soms vraagt iemand of ik langskom. Dat neem ik natuurlijk weer letterlijk: ik zie voor me hoe ik met gezwinde spoed langs iemands voordeur loop en weer naar huis.

Toen ik vanochtend wakker werd, hoopte ik dat ik het gedroomd had. Maar even voelen met mijn tong en daar was het gat.