Gisteren heb ik gehuild. Niet een beetje, maar all the way, met schokkende schouders en snot.

Vannacht lag ik wakker door het geluid van de brievenbus. Niet omdat iemand er post in wierp, wie stuurt er nou nog post?

In de trein luisterde iemand naar Last Christmas van Wham!, niet via de oortjes, maar gewoon op speaker.

Vannacht sliep ik bijna, toen iemand voor mijn huis besloot de deur van zijn auto hard dicht te gooien.

Als mensen me aan het lijntje houden, voel ik me als een paard dat door een bak wordt gelongeerd.

Ik loop bij de fysio. Geen idee waarom je dat zo zegt, want er is juist een probleem met lopen, daarom ga ik naar de fysio.

In mijn huis staat een groene plastic mand. Ik sleep ’m al jaren mee van de ene woning naar de andere.

Soms vraagt iemand: ‘Heb je er zin in?’ Waarin doet er even niet toe, het gaat om die vraag.

Gisteravond was er weer een ‘Poëzieslag’ in café Festina Lente in Amsterdam. Zeven dichters en spokenwordartiesten droegen eigen werk voor, van papier of uit het hoofd.

Guus Til, voetballer in dienst van PSV, gaf gisteren een openhartig en eerlijk interview aan ESPN.

In de geweldige voorstelling Douglas (te zien op Netflix) definieert Hannah Gadsby autisme: ‘Het is alsof je de enige nuchtere persoon bent in een kamer vol met dronken mensen.

Ik hoopte dat het zou gebeuren en wachtte af. En wachtte af. En wachtte af.

Na de Black Friday-week, die in sommige winkels acht dagen duurde, is het vandaag Black Friday. Al zijn er ondernemers die roepen: ‘Bij ons duurt Black Friday tot en met maandag.’

Het hoogtepunt van een storm is de dag erna, als het niet meer stormt. Dan is alles stil en kalm.

Ik schrijf in Het grote autismeboek dat ik nooit meer naar boekpresentaties ga omdat het te veel prikkels zijn.

De afgelopen zondag overleden Breyten Breytenbach schreef een gedicht waarin hij droomde dat hij met zijn geliefde naar Parijs zou reizen.

Heel veel dingen overdenk ik in stilte. Soms vraagt iemand: ‘Waar denk je aan?’ ‘Heel veel dingen,’ antwoord ik naar waarheid.

‘Nu of nooit’: stress om niets.

Dingen gebeuren. Dit gebeurt en daarna dat. Er had ook iets anders kunnen gebeuren. Alleen dat gebeurde niet, dít gebeurde.

Ik kom in aanmerking voor een persoonsgebonden budget. Vanwege mijn aandoening, mijn handicap.