h

Mijn beroemdste gedicht bestaat uit één letter die vijfenvijftig keer wordt herhaald. Dat kan mijn neefje ook, heeft iemand wel eens tegen me geroepen, wat ik onmogelijk kon beamen, want ik kende zijn neefje niet.

Het voordragen van het gedicht is een groot avontuur. Soms doe ik alle h’s in hetzelfde ritme, soms begin ik snel en eindig ik steeds langzamer … tot de luisteraar denkt dat er geen h meer komt.

Zoals je aan het bed van een stervende bij een lange uitademing denkt: dat was de laatste. Maar dan wordt de trekzak toch weer uitgetrokken.