‘Ik probeerde je te bellen …’ schrijf ik iemand.

Gisteren in de trein. Overal om me heen mensen met koptelefoons op.

Op zich hou ik van veranderingen. Behalve als ze meer kwaad doen dan goed.

Je zegt dingen die je ook niet had kunnen zeggen.

‘Get 10K followers without losing your authenticity.’

Vandaag op Centraal Station wilde ik uitchecken bij de poortjes met mijn digitale ticket, maar op het display verscheen de tekst: ‘Uitchecken niet mogelijk.’

Los van dat ze standaard zijn uitgerust met centrale ventilatiesystemen die de hele nacht in mijn oor fffffffffff’en …

Ze spreken hier een taal die ik alleen versta als ze langzaam praten.

Ik reis niet graag. Liever ben ik thuis.

Straaljagers vlogen laag over de stad.

Vandaag begint SAIL, er komen vier miljoen bezoekers deze kant op.

Op de heenweg had ik gezien dat de oprit naar de snelweg die ik zojuist verlaten had was afgesloten…

Ik moest de bus naar het noorden hebben om veertien over negen…

Als mensen vragen hoe het met me gaat, is dat een standaardvraag.

Ik hou niet van de zomervakantie. Het duurt te lang, maak er twee weken van.

Heel lang geleden was ik manager. Voor het managen van andere mensen ontving ik een management fee.

Een tas is kwijt. Kan gebeuren, maar niet in mijn leven.

Ik had iets gekocht in een winkel en kreeg via e-mail de opdrachtbevestiging: ‘Maak je geen zorgen, je bestelling is in behandeling genomen.’

Vaak vragen mensen mij: ‘Waar denk je aan?’

Een bord bij de ingang van een appartementencomplex: ‘Geen lawaai in het trappenhuis.’