Dat ik in een bubbel leef, realiseer ik me als ik aan mensen buiten mijn bubbel vraag of ze in een bubbel leven.

Er stond iets enorms te gebeuren. Ik had er helemaal naartoe geleefd.

Nina is op straat in een stuk glas gestapt.

Hoeveel stress kan een mens verdragen? Hoe hard kun je een ballon opblazen?

Daniël Kolf, die ik afgelopen zaterdag in het Bijlmer Parktheater in Amsterdam zag schitteren in de laatste vertolking van het magisch-realistische muziektheaterstuk De dood van Benny Simons, gaat acteerworkshops geven.

Vandaag is het maandag, maar je moet me morgen eens zien.

Antonio Rüdiger deed vannacht tegen het einde van de bekerfinale Barcelona-Real Madrid dat waarvan ik altijd bang ben dat het bij mij gebeurt.

Na vandaag nog Bevrijdingsdag, Hemelvaartsdag, eerste en tweede pinksterdag en eerste en tweede kerstdag en dan zit het er weer op: de feestdagen.

Voor ik begin met schrijven staat op het scherm onderaan de pagina: ‘0 woorden’. Ik kan daar minutenlang naar kijken.

Hotels hebben soms de slogan: ‘Meer dan een hotel.’

Vanochtend vroeg liet ik Nina uit. Een vrachtwagen reed voorbij met op het laaddoek in dikke vette letters de tekst: ‘Versgebrande noten en meer’.

Iemand zei dat de audiokwaliteit van liedjes op Spotify enorm verschilde van die op Apple Music.

Ruim een jaar geleden ben ik verhuisd naar een woning waarin het beneden donker en koel is. Daar slaap ik.

Ik stond al strak aangespannen als een gitaarsnaar. Toen ging buiten een autoalarm af.

Hele stukken van de kade zijn afgeplakt.

Ik ben zo anders dan de meeste anderen.

Gisteren fietste ik de stad uit en vanaf het park alsmaar rechtdoor langs het kanaal.

Ik heb sinds een week een mantra.

Ik ken iemand die iedereen met een brede glimlach tegemoet treedt.

Vanochtend vroeg een lange wandeling gemaakt zonder oortjes in.