Antonio Rüdiger deed vannacht tegen het einde van de bekerfinale Barcelona-Real Madrid dat waarvan ik altijd bang ben dat het bij mij gebeurt.

Na vandaag nog Bevrijdingsdag, Hemelvaartsdag, eerste en tweede pinksterdag en eerste en tweede kerstdag en dan zit het er weer op: de feestdagen.

Voor ik begin met schrijven staat op het scherm onderaan de pagina: ‘0 woorden’. Ik kan daar minutenlang naar kijken.

Hotels hebben soms de slogan: ‘Meer dan een hotel.’

Vanochtend vroeg liet ik Nina uit. Een vrachtwagen reed voorbij met op het laaddoek in dikke vette letters de tekst: ‘Versgebrande noten en meer’.

Iemand zei dat de audiokwaliteit van liedjes op Spotify enorm verschilde van die op Apple Music.

Ruim een jaar geleden ben ik verhuisd naar een woning waarin het beneden donker en koel is. Daar slaap ik.

Ik stond al strak aangespannen als een gitaarsnaar. Toen ging buiten een autoalarm af.

Hele stukken van de kade zijn afgeplakt.

Ik ben zo anders dan de meeste anderen.

Gisteren fietste ik de stad uit en vanaf het park alsmaar rechtdoor langs het kanaal.

Ik heb sinds een week een mantra.

Ik ken iemand die iedereen met een brede glimlach tegemoet treedt.

Vanochtend vroeg een lange wandeling gemaakt zonder oortjes in.

Ik woon hier nu ruim een jaar en het valt buren op hoe strak mijn dagindeling is.

Pas was ik toeschouwer bij een poetry slam waaraan mijn zoon meedeed. Helemaal vooraan ontwaarde ik Aad, die ik dertig jaar geleden voor het laatst gezien had.

Gisteren zag ik een dode rat op straat liggen. Hij keek niet blij.

Ik kan me niet met de hond langs het Amsterdam-Rijnkanaal begeven of per pont het IJ oversteken zonder te kijken naar de namen van schepen.

Ik word regelmatig gevraagd om mee te doen aan een ‘brainstorm’, maar ik ben er helemaal niet goed in.

Gisteravond was er weer een ‘Poëzieslag’ in café Festina Lente in Amsterdam. Na afloop liep ik naar huis, niet naar Moermansk.