Het liedje The Night Has a Thousand Eyes gaat eigenlijk over vreemdgaan, maar bij de titel denk ik aan de demonen die me bezoeken als de rest van de wereld op één oor ligt.

Ik verval. Natuurlijk verval ik. Iedereen, alles vervalt.

Derde dag griep en het is alsof ik me net voor de top van een heuveltje bevind.

Mail van Meta, het privacybeleid is geüpdatet.

Ik heb een verslavingsverleden maar ook een heden.

Ik deed een mindfulnessoefening. Gelegen op mijn rug met mijn handen gevouwen als een dode.

Ik mocht even een tijdje niet eten. Eerst moest mijn lichaam al het reeds verorberde voedsel verwerken.

Kranten lees ik niet. Of wel, maar zonder iets op te slaan.

In een vakantiehuis houd ik een maatbeker in handen.

Als ik straks op mijn sterfbed lig, zal ik denken aan hoeveel tijd ik in mijn leven heb besteed aan dingen opladen.

Ik zit op een cursus mindfulness. Het moeilijke vind ik dat er tijdens de oefeningen vragen worden gesteld die onbeantwoord blijven.

Regelmatig krijg ik te horen dat ik wat losser moet worden.

Ik zit op een cursus mindfulness. Op zich was mijn mind altijd al full, alleen dan van stress.

De afgelopen week zat ik niet-werkend aan het ontbijt. Niet-werkend maakte ik een wandeling.

Dat ik in een bubbel leef, realiseer ik me als ik aan mensen buiten mijn bubbel vraag of ze in een bubbel leven.

Er stond iets enorms te gebeuren. Ik had er helemaal naartoe geleefd.

Nina is op straat in een stuk glas gestapt.

Hoeveel stress kan een mens verdragen? Hoe hard kun je een ballon opblazen?

Daniël Kolf, die ik afgelopen zaterdag in het Bijlmer Parktheater in Amsterdam zag schitteren in de laatste vertolking van het magisch-realistische muziektheaterstuk De dood van Benny Simons, gaat acteerworkshops geven.

Vandaag is het maandag, maar je moet me morgen eens zien.