Ik wandelde langs het kanaal. Voor me tientallen anderen, het was alsof we iets tegemoet liepen.

Ik vul een vragenlijst in als onderdeel van een evaluatie na een traject bij een zorginstelling.

Ik ben ondernemer en moet regelmatig facturen sturen.

Ik ga ’s ochtends. Dat is wat ik doe.

Hoelang is het geleden dat ik echt ergens op focuste? Me op één ding richtte?

Vannacht kon ik weer eens niet slapen.

‘Het grote autismeboek’, dat vandaag precies een jaar geleden verscheen, begint bij het begin.

O, overvolle trein. Zitten is uitgesloten, zelfs de scharnierarmen van de deuren zijn bezet.

Woorden kunnen niet uitdrukken hoezeer ik je mis.

Ik lees een boek in het ov. Als tegengif tegen de filmpjes en flarden.

Gisterochtend een hardloopwedstrijd in het Twiske. Al was ‘wedstrijd’ een groot woord, het ging om het meedoen.

Vandaag doe ik mee aan een hardloopwedstrijd in en rond het dorp waar ik vijfentwintig jaar lang woonde.

Onder ‘uitbehandeld’ wordt vaak verstaan dat er geen genezing meer mogelijk is.

Best spannend om bij het behandelcentrum te opperen dat ik misschien wel was uitbehandeld.

Ik zit in de bus en denk: waar is mijn fietssleutel?

Ik heb iets gezien wat ik niet had willen zien.

Over drie kwartier stap ik in de trein. Hij zal vol zijn.

De Raad voor Volksgezondheid & Samenleving stelt dat de mentale gezondheid van Nederlanders achteruitholt.

Pas zag ik God. ‘Geloof je nu nog niet dat ik besta?’ vroeg hij.

Ik ben dezer dagen veel op pad.