Elke keer als ik naar buiten ga, trek ik een broek aan.

Zo veel te doen, waar te beginnen.

‘Bij deze eigenaardige persoonlijkheid stond de barometer bijna iedere dag op storm.’

Vanochtend zag ik Frénk van der Linden op het station.

Ik kijk naar een langsvarend binnenvaartschip en zie de stuurhut, de kajuit, het laadruim en helemaal vooraan, ingeklemd tussen ruim en voorsteven, een kleine kajuit met patrijspoorten.

Vandaag is de Dam tot Damloop.

We begonnen om 9 uur en ik was weer eens veel te vroeg, dus fietste ik een extra rondje door de buurt.

Over hardlopen hoef ik niet na te denken.

Het is fijn als mensen zich in je herkennen.

Een volle trein komt binnen langs een vol perron.

Ik tikte een berichtje en drukte op send en toen zag ik pas dat autocorrect mijn naam had verhaspeld tot: ‘Erik Januari’.

Ik ben geen kuddedier.

Ik hield niet erg van vergaderen, maar moest het veelvuldig doen.

Ik hou ervan om ergens te zijn waar het stil is.

Onderweg naar de uitgang van het gebouw ging ik nog snel even plassen.

Ik maakte een nachtelijke wandeling door het park. Waarom doet iemand dat?

Raar als dingen lukken.

In de krant lees ik over de remedie tegen insomnia: slaaprestrictie.

Mijn beroemdste gedicht bestaat uit één letter die vijfenvijftig keer wordt herhaald.

Ik maakte samen met iemand anders iets mee …